Każdy tag RFID ma zestaw cech, dzięki którym można określić jego ograniczenia fizyczne i środowiskowe dla danego zastosowania. W odniesieniu do wymagań konkretnego systemu RFID ograniczenia te pomagają zawęzić poszukiwania i znaleźć optymalnego taga dla danej aplikacji.
Pasywne tagi RFID działają w częstotliwościach LF, HF i UHF RFID.
Najogólniej mówiąc, im wyższa częstotliwość działania, tym większa jest szybkość odczytu i większy zasięg odczytu tagów, natomiast niższe częstotliwości są bardziej odporne na zakłócenia.
Tagi LF stosujemy wszędzie tam, gdzie czytamy pojedyncze obiekty z bliskiej odległości.
Tagi HF umożliwią nam odczyty z odległości do jednego metra. Oferują większą pojemność pamięci od tagów LF.
Tagi UHF charakteryzują się największą szybkością odczytu – setki odczytów w ciągu sekundy, i są odczytywane z największej odległości – nawet do 35 metrów. Sprawdzą się we wszystkich tych zastosowaniach, w których istnieje konieczność czytania wielu tagów z odległości powyżej jednego metra.
Wybierając tagi RFID do już istniejącego systemu RFID, musimy wybrać tagi kompatybilne z tym systemem. Czytniki LF RFID nie będą w stanie odczytać tagów UHF RFID i HF RFID.
Musimy też pamiętać o standardach obowiązujących w poszczególnych krajach. Dla częstotliwości UHF RFID obowiązującym europejskim standardem jest zakres częstotliwości 860–868 megaherców, dla Stanów Zjednoczonych 902–928 megaherców. Jeśli kupimy czytnik przeznaczony na rynek amerykański, a nie europejski, nie odczytamy nim chipów UHF RFID, które działają wyłącznie w paśmie europejskim.
Jeśli będzie narażony na wysokie temperatury (powyżej 85 stopni Celsjusza), kurz, wodę, detergenty w powtarzających się procesach czyszczenia, będzie podlegał procesom prania, będzie narażony na wysokie ciśnienie, wstrząsy itp., koniecznie należy dobrać takiego taga, który przetrwa w tych konkretnych warunkach, a nawet jest do nich specjalnie przystosowany, np. tag wysokotemperaturowy Omni-ID, tag pralniczy Fujitsu.
W bezpiecznych warunkach wewnętrznych, np. znakowania sprzętu biurowego dla celów inwentaryzacji, można zastosować do znakowania mniej odporne etykiety RFID, natomiast warunki przemysłowe wymagają zastosowania taga w twardej obudowie.
Etykiety RFID mogą być stosowane również we wszystkich tych zastosowaniach, w których tag jest traktowany jako jednorazowy – jest odczytywany tylko na potrzeby jakiegoś jednego procesu, np. kompletacja zamówienia, i później nie jest wykorzystywany.
Każdy tag RFID jest przeznaczony do mocowania na konkretnym podłożu. Tagi RFID z reguły działają dobrze na materiałach takich jak tworzywa, drewno, karton, ale tylko niektóre będą działały dobrze na metalu, obiektach wypełnionych płynem czy na szkle. Tagi, które działają na metalu i którym nie przeszkadza obecność cieczy, są z reguły droższe od standardowych tagów RFID.
Tagi RFID dostępne są w rozmaitych kształtach i wymiarach, żeby można było lepiej dostosować je do wymagań danego projektu. Ilość miejsca na obiekcie, który ma być oznakowany, może być kluczowa do dobrania odpowiedniego taga. Niektóre zastosowania wymagają tagów w naprawdę małym rozmiarze, np. znakowanie narzędzi chirurgicznych.
Należy też pamiętać, że w tagach UHF RFID wymiar anteny taga, a więc docelowo wymiar taga, jest istotny dla jego zasięgu odczytu. Im mniejsza antena, mniejszy tag, tym zasięg odczytu tego taga jest mniejszy.
Optymalna metoda mocowania zależy od kilku czynników: od tego, czy tag będzie narażony na czynniki środowiskowe, z jakiego materiału jest zbudowany znakowany obiekt, jaki ma kształt.
Dostępne opcje montażu z reguły określone są w specyfikacji taga. Dotyczy to z reguły tagów w twardych obudowach. Jako że etykiety RFID są zasadniczo samoprzylepne, metoda mocowania jest tylko jedna. Jeśli chodzi o sposoby mocowania tagów twardych, to istnieje wiele opcji:
Zasięg odczytu zależy od częstotliwości, w której pracuje tag, a w przypadku tagów UHF zależy od jego wielkości – małe tagi do narzędzi mają mały zasięg odczytu, np. Fit 100 – 1,1 m.
Duże tagi do kontenerów znacznie większe: Dura 3000 – 35 metrów.
Zasięg odczytu taga podawany w jego specyfikacji jest zasięgiem maksymalnym. Na zasięg odczytu uzyskiwany w warunkach rzeczywistych mają wpływ: moc czytnika, zysk anteny, położenie taga, warunki środowiskowe.
W standardowych projektach w tagu zapisuje się tylko numer, z którym powiązane są inne informacje na temat danego obiektu, zapisane w bazie danych. Jednak specyfika danego zastosowania może wymagać zapisania większej ilości informacji w samym tagu, wówczas należy wybrać tag na chipsecie, który oferuje większą ilość bitów pamięci, np. Higgs 3 ma 96-bitowy EPC, 64-bitowy TID i 512 bitów pamięci użytkownika.
Jeśli dany projekt wymaga, aby na tagu widoczne było logo firmy, kod kreskowy, trzeba wybrać tag, który ma taką możliwość. Zazwyczaj personalizacja taga jest dodatkowo płatna.
Jeśli chodzi o zaprogramowanie taga określonym numerem, to wszystkie tagi UHF RFID są programowalne i informacje w nich zapisane można zmieniać wielokrotnie. Zaprogramowane informacje można także zabezpieczyć hasłem uniemożliwiającym osobom niepowołanym odczytanie i zmianę informacji.
Rozważenie wszystkich powyższych kwestii pomoże wybrać idealnego taga do naszego projektu.